1دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، گروه مدیریت آموزشی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
2استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
3استادیارگروه علوم تربیتی، واحد بردسکن، دانشگاه آزاد اسلامی، بردسکن، ایران
4استادیار گروه ریاضی و آمار، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
چکیده
این تحقیق با هدف برآورد مدل اعتبارسنجی در راستای ارتقای کیفیت گروه‌های آموزشی انجام شد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه پژوهش دانشجویان، دانش‌آموختگان و اساتید گروه‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه بودند که نمونه با توجه به فرمول کوکران برای دانشجویان و دانش‌آموختگان 157 نفر و برای اساتید 50 نفر محاسبه که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با روش‌های توصیفی (شاخص‌های گرایش مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (آزمون تی) با نرم‌افزار SPSS-17 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین کیفیت درون‌دادهای اصلی یعنی دانشجویان و برنامه درسی، دوره آموزشی و اعضای گروه آموزشی به طور معناداری بالاتر از متوسط و تجهیزات و فضاهای آموزشی و پژوهشی به طور معناداری پایین‌تر از متوسط بودند. همچنین میانگین کیفیت فرایندهای اصلی یعنی جایگاه سازمانی و مدیریت گروه به طور معناداری بالاتر از متوسط بود، اما کیفیت تدریس و روش‌های یاددهی و یادگیری در حد متوسط قرار داشت. علاوه بر آن میانگین کیفیت برون‌داد اصلی یعنی دانش‌آموختگان به طور معناداری بالاتر از متوسط بود (05/0>P). بر اساس نتایج تحقیق حاضر می‌توان برنامه‌هایی در راستای ارتقای کیفیت گروه‌های آموزشی طراحی و اجرا کرد.
ابتدای صفحه